قرن‌هاست که خود را سرزنش میکنیم که چرا در #روز_عاشورا حضور نداشتیم که جانب حق را بگیریم و در کنار امام حسین (ع) بجنگیم

اما نمی‌دانیم که عاشورا هر لحظه بازآفرینی می‌شود. بی آن که حواس‌مان باشد تصور می‌کنیم عاشورا در ۶۱ هجری تمام شده. و یا نهایتا هر جا جنگ مسلحانه‌ای بین حق و باطل باشد را عاشورا می‌دانیم و چنین می پنداریم که تکرار عاشورا ، فقط در هنگامه چنین نبردی است.

واقعیت اما ، چیز دیگری است. ما هر روز و هر روز ، در بطن عاشوراییم و هر لحظه در حال انتخاب هستیم که در سپاه حسین (ع) باشیم یا در لشکر یزید !

حسین (ع) ، قبل از آغاز عاشورا ، آنگاه که به او پیشنهاد بیعت با یزید داده شد ، انتخابش را کرد و سخنی گفت که برای همیشه تاریخ ماندگار شد : «مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح می‌دهد.»

بسیاری‌مان در این عاشوراها ، یکراست سراغ لشکر یزید می‌رویم و به آنها می‌پیوندیم و بسیاری دیگر نیز حسینی می‌شویم و گروهی نیز یک پایمان در بارگاه عبیدالله است و پای دیگرمان در خیمه گاه اباعبدالله (ع) ؛

عاشوراهای ما ، انتخاب‌هایی است که لحظه‌های عمرمان را فرا گرفته است . راننده تاکسی که می‌تواند از ناآشنایی مسافرش به مسیر سوء استفاده کند ؛ کارمندی که در معرض گرفتن رشوه قرار دارد ؛ بانکداری که می‌تواند با دستکاری در حساب‌ها ، اختلاس کند ؛ قاضی که قدرت دارد حقی را جابجا کند ؛ روزنامه‌نگاری که برای جلب بیشتر مخاطب بین تیتر درست و غلط انتخاب می‌کند ؛ مدیری که در استخدام بین متخصص کارآمد و آشنای ناکارآمد مردد است ؛ تولید کننده‌ای که می‌تواند مشخصات نادرست برای معرفی محصولش بنویسد ؛ سیاستمداری که برای رأی آوردن ، بین حفظ حرمت یا آبروریزی مخیر است و بین راست و دروغ انتخاب می‌کند و همه و همه در معرض انتخاب‌های روزانه هستند.

بزرگ‌ترین کار امام حسین (ع) در عاشورا ، انتخاب درست بود ، انتخاب بین عزت و ذلت ؛ و ما هر لحظه در معرض انتخاب هستیم. انتخاب بین عزت و ذلت ، حلال و حرام ، مردانگی و نامردی ، مردم داری و مردم آزاری ، حسن خلق یا بداخلاقی ، راستگویی یا دروغ ، احقاق حق یا حق خوری و … .

درست است که ما عاشورای ۶۱ را درک نکردیم ؛
ولی اگر نیک بنگریم ، هر کدام‌مان هزاران عاشورای فردی را با سربلندی یا سرافکندگی پشت سرگذاشته‌ایم.

هر انتخابی در هر لحظه‌ای از زندگی ، یک عاشورای کوچک است ؛ این است که چه زیبا گفته‌اند “کل یوم عاشور و کل ارض کربلا”