این سیاهچاله غول پیکر در کهکشانی دوردست به نام ام۸۷ و در فاصله ۵۰۰ میلیون تریلیون کیلومتری زمین قرار دارد ، قطرش ۴۰ میلیارد کیلومتر است ، یعنی سه میلیون برابر زمین !
پروفسور هاینو فالکه ، از دانشگاه رادبود هلند و کسی که ایده این پژوهش را مطرح کرد در اینباره گفت : “آنچه می‌بینیم از کل منظومه شمسی ما بزرگتر است .
“تصویر به دست آمده از سیاهچاله مرکز کهکشان یک “حلقه آتش” درخشان را به دور سوراخی سیاه نشان می‌دهد . هاله درخشان محصول گازهای برافروخته‌ای است که به درون سیاهچاله کشیده می‌شوند . درخشش نور اطراف سیاهچاله از نور مجموع ستاره‌های کهکشان ام۸۷ بیشتر است و به همین دلیل دیدن آن از زمین ممکن شده . لبه دایره سیاه ، آنجایی که گازهای برافروخته وارد سیاهچاله می‌شوند ، محدوده‌ای است که نیروی گرانشی یا جاذبه سیاهچاله در آن چنان شدید است که حتی نور را به درون خود می‌کشد و برای همین سیاه دیده می‌شود .
عکاسی از آن با استفاده از شبکه‌ای از هشت رصدخانه در نقاط مختلف جهان ممکن شد . جزئیات پژوهشی که به عکاسی از سیاهچاله در کهکشان ام٨٧ منجر شد در یک مجله تخصصی اخترفیزیک منتشر شده است .
در این پژوهش مجموعه‌ای از تلسکوپ‌های رادیویی ، که گستره‌ای از امواج را رصد می‌کنند به کار گرفته شدند . اخترشناسان با استفاده از مجموعه تلسکوپ‌های رادیویی با بشقاب‌های بزرگی که در قالب “آرایه” قرار گرفته امواج رادیویی منتشرشده از اجرام آسمانی را مطالعه می‌کنند .
